Lodówka - szafka, szafa o pojemności do kilkuset litrów, wewnątrz której utrzymywana jest temperatura obniżona w stosunku do otoczenia. Głównym elementem lodówki jest urządzenie chłodnicze (chłodziarka) zazwyczaj sprężarkowe lub absorpcyjne. Powszechnie używana od lat 30. XX wieku.
Lodówki domowe służą do przechowywania żywności i schładzania, np. napojów. Buduje się je często jako lodówkozamrażarki.
Pierwsza lodówka została skonstruowana w 1914 roku przez Florence Parpart. Prymitywne lodownie powstawały już przed naszą erą, jednak były to duże budowle, na które przeciętny człowiek nie mógł sobie pozwolić. Rozwiązanie bliższe lodówce stosowali Wikingowie. Wewnątrz domu, z dala od ogniska, kopano głęboki dół, na dnie którego umieszczano lód lub śnieg. Po zapełnieniu dołu żywnością, przysypywano go warstwą ziemi. Mięso zabezpieczone w ten sposób zachowywało świeżość przez wiele miesięcy po zakończeniu zimy.
Lodówka oznaczała niegdyś pomieszczenie gospodarcze, pojemnik lub szafkę izolowaną termicznie od otoczenia, umożliwiającą przechowywanie w obniżonej temperaturze łatwo psujących się produktów. Chłodzenie zapewniało umieszczenie we wnętrzu lodówki substancji o odpowiednio niskiej temperaturze i dużej pojemności cieplnej. Mogło to być ciało o dużej masie i cieple właściwym, jednak zazwyczaj wykorzystywano do tego celu ciepło przemiany fazowej (topnienia). Najczęściej używane czynniki chłodzące to lód (stąd nazwa — lodówka), mieszaniny oziębiające (np. lód z dodatkiem soli) oraz zestalony dwutlenek węgla - suchy lód.
Przenośne pojemniki o podobnej funkcji nazywamy termosami. Specjalne budowle służące do magazynowania i przechowywania lodu to lodownie. Tak samo nazywa się samochody izolowane, z wbudowanymi akumulatorami chłodu (w postaci płyt eutektycznych).
Lodówki tego typu wyszły z użycia wraz z popularyzacją chłodziarek, które nie muszą być zaopatrywane w lód.
Budowa
PAROWNIK: Jest sercem lodówki. W jego wnętrzu znajduje się ciecz chłodząca, która
parując pobiera ciepło z otoczenia. Parownik jest wykonany z czystego aluminium.
TACKA NA ŚCIEKAJĄCĄ WODĘ (używana podczas rozmrażania): Podczas
rozmrażania należy ustawić ją pod parownikiem, aby zbierała się w niej woda.
UKŁAD STERUJĄCY: Steruje pracą silnika oraz reguluje temperaturę wnętrza
lodówki.
PLASTIKOWA PÓŁKA: Jej szerokość jest równa szerokości wnętrza lodówki. Półkę
można wyjąć.
PÓŁKA: Można na niej przechowywać masło, jajka,
MAGNETYCZNE ZAMKNIĘCIE DRZWI: Dzięki niemu drzwi są zawsze szczelnie
domknięte, a jednocześnie otwieranie drzwi nie wymaga dużej siły
POJEMNIK NA KOSTKI LODU: Ułatwia przygotowywanie kostek lodu.
PÓLKA NA PUSZKI I SŁOIKI: Można na niej przechowywać puszki lub słoiki.
PÓŁKA NA BUTELKI: Można na niej ustawiać butelki, puszki lub słoiki.
POJEMNIK: Można w nim przechowywać owoce i warzywa.
POKRYWA POJEMNIKA
Zasada działania
LODÓWKA służy do przechowywania żywności w gospodarstwach domowych i sklepach. Lodówka posiada także komorę o temperaturze poniżej 0°C, czyli zamrażalnik lodówki. W lodówce chłodzenie odbywa się za pomocą chłodniczego urządzenia absorpcyjnego lub sprężarkowego. Ciecz zwana czynnikiem chłodniczym (płyn parujący przy niskiej temperaturze) pobiera ciepło z chłodzonego otoczenia przechodzi przez parownik (powyginana esowato rurka). Parownik jest najzimniejszą częścią lodówki, zwykle umieszcza się go w zamrażalniku.
Większość domowych lodówek to chłodziarki sprężarkowe. Chłodziarka sprężarkowa wyposażona jest w sprężarkę napędzaną silnikiem elektrycznym, który zmusza czynnik chłodzący do krążenia w obiegu. Sprężarka, zwykle tłokowa, przetłacza parę czynnika chłodniczego do skraplacza, w którym para skrapla się oddając ciepło, następnie czynnik paruje pobierając ciepło od chłodzonych produktów. Niepożądanemu podnoszeniu się temperatury w lodówce zapobiega zainstalowany w niej termostat, który włącza agregat, gdy temperatura podnosi się i wyłącza go, gdy za bardzo spada. Tym samym powoduje, że lodówka nie pracuje bez przerw, przez co zmniejsza się zużycie energii elektrycznej.
Lodówka, zamrażarka czy też chłodnia musi być wyizolowana termicznie. Ciepło z zewnątrz nie może się dostać do wnętrza lodówki, chłodni lub zamrażarki. Ciepło dostające się do środka lodówki, zamrazarki, chlodni powodowałoby włączenie przez termostat agregatu chłodniczego i pobieranie dużych ilości energii, aby agregat mógł pracować bez przerwy utrzymując odpowiednią temperaturę wewnątrz chłodnie, lodówki bądź też zamrażarki.
Lodówki domowe służą do przechowywania żywności i schładzania, np. napojów. Buduje się je często jako lodówkozamrażarki.
Pierwsza lodówka została skonstruowana w 1914 roku przez Florence Parpart. Prymitywne lodownie powstawały już przed naszą erą, jednak były to duże budowle, na które przeciętny człowiek nie mógł sobie pozwolić. Rozwiązanie bliższe lodówce stosowali Wikingowie. Wewnątrz domu, z dala od ogniska, kopano głęboki dół, na dnie którego umieszczano lód lub śnieg. Po zapełnieniu dołu żywnością, przysypywano go warstwą ziemi. Mięso zabezpieczone w ten sposób zachowywało świeżość przez wiele miesięcy po zakończeniu zimy.
Lodówka oznaczała niegdyś pomieszczenie gospodarcze, pojemnik lub szafkę izolowaną termicznie od otoczenia, umożliwiającą przechowywanie w obniżonej temperaturze łatwo psujących się produktów. Chłodzenie zapewniało umieszczenie we wnętrzu lodówki substancji o odpowiednio niskiej temperaturze i dużej pojemności cieplnej. Mogło to być ciało o dużej masie i cieple właściwym, jednak zazwyczaj wykorzystywano do tego celu ciepło przemiany fazowej (topnienia). Najczęściej używane czynniki chłodzące to lód (stąd nazwa — lodówka), mieszaniny oziębiające (np. lód z dodatkiem soli) oraz zestalony dwutlenek węgla - suchy lód.
Przenośne pojemniki o podobnej funkcji nazywamy termosami. Specjalne budowle służące do magazynowania i przechowywania lodu to lodownie. Tak samo nazywa się samochody izolowane, z wbudowanymi akumulatorami chłodu (w postaci płyt eutektycznych).
Lodówki tego typu wyszły z użycia wraz z popularyzacją chłodziarek, które nie muszą być zaopatrywane w lód.
Budowa
PAROWNIK: Jest sercem lodówki. W jego wnętrzu znajduje się ciecz chłodząca, która
parując pobiera ciepło z otoczenia. Parownik jest wykonany z czystego aluminium.
TACKA NA ŚCIEKAJĄCĄ WODĘ (używana podczas rozmrażania): Podczas
rozmrażania należy ustawić ją pod parownikiem, aby zbierała się w niej woda.
UKŁAD STERUJĄCY: Steruje pracą silnika oraz reguluje temperaturę wnętrza
lodówki.
PLASTIKOWA PÓŁKA: Jej szerokość jest równa szerokości wnętrza lodówki. Półkę
można wyjąć.
PÓŁKA: Można na niej przechowywać masło, jajka,
MAGNETYCZNE ZAMKNIĘCIE DRZWI: Dzięki niemu drzwi są zawsze szczelnie
domknięte, a jednocześnie otwieranie drzwi nie wymaga dużej siły
POJEMNIK NA KOSTKI LODU: Ułatwia przygotowywanie kostek lodu.
PÓLKA NA PUSZKI I SŁOIKI: Można na niej przechowywać puszki lub słoiki.
PÓŁKA NA BUTELKI: Można na niej ustawiać butelki, puszki lub słoiki.
POJEMNIK: Można w nim przechowywać owoce i warzywa.
POKRYWA POJEMNIKA
Zasada działania
LODÓWKA służy do przechowywania żywności w gospodarstwach domowych i sklepach. Lodówka posiada także komorę o temperaturze poniżej 0°C, czyli zamrażalnik lodówki. W lodówce chłodzenie odbywa się za pomocą chłodniczego urządzenia absorpcyjnego lub sprężarkowego. Ciecz zwana czynnikiem chłodniczym (płyn parujący przy niskiej temperaturze) pobiera ciepło z chłodzonego otoczenia przechodzi przez parownik (powyginana esowato rurka). Parownik jest najzimniejszą częścią lodówki, zwykle umieszcza się go w zamrażalniku.
Większość domowych lodówek to chłodziarki sprężarkowe. Chłodziarka sprężarkowa wyposażona jest w sprężarkę napędzaną silnikiem elektrycznym, który zmusza czynnik chłodzący do krążenia w obiegu. Sprężarka, zwykle tłokowa, przetłacza parę czynnika chłodniczego do skraplacza, w którym para skrapla się oddając ciepło, następnie czynnik paruje pobierając ciepło od chłodzonych produktów. Niepożądanemu podnoszeniu się temperatury w lodówce zapobiega zainstalowany w niej termostat, który włącza agregat, gdy temperatura podnosi się i wyłącza go, gdy za bardzo spada. Tym samym powoduje, że lodówka nie pracuje bez przerw, przez co zmniejsza się zużycie energii elektrycznej.
Lodówka, zamrażarka czy też chłodnia musi być wyizolowana termicznie. Ciepło z zewnątrz nie może się dostać do wnętrza lodówki, chłodni lub zamrażarki. Ciepło dostające się do środka lodówki, zamrazarki, chlodni powodowałoby włączenie przez termostat agregatu chłodniczego i pobieranie dużych ilości energii, aby agregat mógł pracować bez przerwy utrzymując odpowiednią temperaturę wewnątrz chłodnie, lodówki bądź też zamrażarki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.